Hotel : Marina del Rey International - Marina del Rey
Prijs : $ 135 - € 97 per nacht
Gem. Temp. : 22° C
Afgelegd : 65 mijl / 104 km
Al gauw blijkt hoe groots het er wel is. We gaan naar het informatiegebouw aan de ingangspoort en een heel vriendelijke dame geeft ons een grondplan van het kerkhof. Ze toont heel uitgebreid wat en waar de bezienswaardigheden zich bevinden en zegt ons ook dat het heel verstandig was om de wagen mee te nemen.
Afgelegd : 65 mijl / 104 km
Helaas, helaas, het is jammer genoeg zover. Vandaag gaan we onze laatste volle reisdag in.
We gaan die elk apart doorbrengen.
Thierry, Micheline, Guy en Katrien gaan naar de Universal Studio’s. Dat is een groot amusementspark dat volledig in het teken staat van de film. Wij zouden heel graag met hen meegaan maar daar wij er al in 2006 waren, doen we dit niet. Wij gaan een ander programma afleggen. In de voormiddag boeken we het Forest Lawn Cemetery in Glendale en daarna gaan we naar Burbank waar we een rondleiding boekten in de Warner Bross Studio’s. Voor dit laatste kochten we thuis online onze tickets.
Het vroege ochtendritme zit al een tijdje in onze kleren, vandaar dat we ook vanmorgen vroege vogels zijn. Wij hoeven ons helemaal niet te haasten want deze voormiddag blijven we nog even in Glendale.
Op de kamer zetten we een kannetje koffie en we halen ontbijtkoeken in de lobby van het motel. Helaas zijn die net op maar de receptioniste belt heel vlug naar de plaatselijke bakker en nog geen vijf minuten later wordt een doos met verse waar geleverd. We nemen er een aantal mee om op de kamer op te eten. Tijdens ons ontbijt zien we de rode huurwagen van onze medereizigers voorbijrijden. Zij hebben een kleine rit voor de boeg naar Universal City. We zijn ervan overtuigd dat ze een mooie dag tegemoet gaan. (Dit zullen ze ’s avonds ook beamen.)
Tegen halftien zijn ook wij klaar en checken we uit. Aanvankelijk zijn we van plan de wagen nog wat op de motelparking te laten staan, maar we verzinnen en besluiten met de auto het Forest Lawn kerkhof op te zoeken. Dat blijkt een wijze beslissing te zijn. Ten eerste hebben we de afstand van het motel naar het kerkhof wat onderschat en ten tweede zal wat later blijken dat we zonder wagen daar niets kunnen uitvoeren. Zodanig groot is het daar.
We rijden de parking uit en slaan rechtsaf waar we even verder aan de lichten opnieuw rechtsaf nemen. We rijden een stuk op de South Brand Boulevard waar tal van grote autogarages langs de weg liggen. Een tweetal kilometer verder nemen we de afslag naar Forest Lawn. Vlak voorbij de afslag zien we een telefooncabine en we bellen nog heel vlug even naar het thuisfront. We melden dat voorlopig onze vluchturen van morgen nog altijd dezelfde zijn gebleven.
Vandaar is het nog maar enkele meters naar de ingang van de Cemetery.
We gaan die elk apart doorbrengen.
Thierry, Micheline, Guy en Katrien gaan naar de Universal Studio’s. Dat is een groot amusementspark dat volledig in het teken staat van de film. Wij zouden heel graag met hen meegaan maar daar wij er al in 2006 waren, doen we dit niet. Wij gaan een ander programma afleggen. In de voormiddag boeken we het Forest Lawn Cemetery in Glendale en daarna gaan we naar Burbank waar we een rondleiding boekten in de Warner Bross Studio’s. Voor dit laatste kochten we thuis online onze tickets.
Het vroege ochtendritme zit al een tijdje in onze kleren, vandaar dat we ook vanmorgen vroege vogels zijn. Wij hoeven ons helemaal niet te haasten want deze voormiddag blijven we nog even in Glendale.
Op de kamer zetten we een kannetje koffie en we halen ontbijtkoeken in de lobby van het motel. Helaas zijn die net op maar de receptioniste belt heel vlug naar de plaatselijke bakker en nog geen vijf minuten later wordt een doos met verse waar geleverd. We nemen er een aantal mee om op de kamer op te eten. Tijdens ons ontbijt zien we de rode huurwagen van onze medereizigers voorbijrijden. Zij hebben een kleine rit voor de boeg naar Universal City. We zijn ervan overtuigd dat ze een mooie dag tegemoet gaan. (Dit zullen ze ’s avonds ook beamen.)
Tegen halftien zijn ook wij klaar en checken we uit. Aanvankelijk zijn we van plan de wagen nog wat op de motelparking te laten staan, maar we verzinnen en besluiten met de auto het Forest Lawn kerkhof op te zoeken. Dat blijkt een wijze beslissing te zijn. Ten eerste hebben we de afstand van het motel naar het kerkhof wat onderschat en ten tweede zal wat later blijken dat we zonder wagen daar niets kunnen uitvoeren. Zodanig groot is het daar.
We rijden de parking uit en slaan rechtsaf waar we even verder aan de lichten opnieuw rechtsaf nemen. We rijden een stuk op de South Brand Boulevard waar tal van grote autogarages langs de weg liggen. Een tweetal kilometer verder nemen we de afslag naar Forest Lawn. Vlak voorbij de afslag zien we een telefooncabine en we bellen nog heel vlug even naar het thuisfront. We melden dat voorlopig onze vluchturen van morgen nog altijd dezelfde zijn gebleven.
Vandaar is het nog maar enkele meters naar de ingang van de Cemetery.
.
Al gauw blijkt hoe groots het er wel is. We gaan naar het informatiegebouw aan de ingangspoort en een heel vriendelijke dame geeft ons een grondplan van het kerkhof. Ze toont heel uitgebreid wat en waar de bezienswaardigheden zich bevinden en zegt ons ook dat het heel verstandig was om de wagen mee te nemen..
.
.
.
.
Als eerste rijden we naar het hart van Forest Lawn, ‘The Great Mausoleum’. Ik zeg wel rijden want er zijn inderdaad heuse straten in het gebied aangelegd om van het ene punt naar het andere te gaan.
Aan de ingang van het Mausoleum staat een bord waarop staat dat er binnenin geen foto’s mogen genomen worden. Dat is nu weer eens jammer vind ik. Binnenin kan een prachtig brandglasraam met de uitbeelding van het Laatste Avondmaal bezocht worden. Om het uur is er een voorstelling. We melden ons aan bij de conciërge van de ‘kerk’. Het is een krakoude dame (we schatten haar zeker een eind in de tachtig) die opgetut is tot in het zevenste knoopsgat. Als een echte Amerikaanse drilofficier begint ze daar ons de les te spellen…. “You are entering a private property and it is not allowed to ……… We moeten stil zijn, mogen het gangpad niet verlaten, mogen niets aanraken, mogen niet fotograferen, mogen dit niet en mogen dat niet en mogen vooral niet in de grafgangen lopen die privégronden zijn. Man, man, man… wat een kreng lijkt ons dat ! Hoe meer ze opsomt, hoe meer goesting we krijgen om net het tegenovergestelde te doen, maar goed opgevoede kerels zoals we zijn, gedragen we ons netjes.
Stipt op tijd melden we ons aan voor de voorstelling van elf uur. We lopen naar een zaaltje in het Mausoleum dat op een klein theaterzaaltje lijkt. Voor ons hangt een reuzengroot gordijn dat stipt op het uur openschuift en waar een prachtig kunstwerk tevoorschijn komt. Het moet gezegd, zo’n unieke afbeelding van het Bijbeltafereel zagen we nog nooit eerder. Het geheel is ook enorm mooi belicht. Gedurende een kwartier wordt er uitleg gegeven bij het werk en na afloop worden de lichten gedoofd en verdwijnt het geheel opnieuw achter het gordijn. Ja, het is eens iets anders maar wel de moeite op te zien. Erna kunnen we het toch niet laten om even de privégangen met privégraven van beroemdheden in te lopen. Maar overal hangen camera’s en we worden al gauw gezien. Mevrouw Hitler komt er aan en vraagt ons vriendelijk het gebouw te verlaten. Bij het buitengaan verontschuldigt ze zich nog voor haar strenge optreden in het begin. “… but you are nice guys, I can see that now…” zegt ze. Tja… we laten het maar bij de gedachte dat ze haar taak heel ernstig opneemt.
Terug buiten gaan we vlak naast het Mausoleum een kijkje nemen waar Michael Jackson begraven ligt. Bij het graf zelf kun je niet komen maar je geraakt wel tot aan de kapeldeur waarachter zich de tombe bevindt. Daar liggen tal van bloemstukken en tekeningen van over de hele wereld. We lezen er een aantal kaartjes. Het gaat soms ver wat fans soms over hun idool schrijven.
Aan de ingang van het Mausoleum staat een bord waarop staat dat er binnenin geen foto’s mogen genomen worden. Dat is nu weer eens jammer vind ik. Binnenin kan een prachtig brandglasraam met de uitbeelding van het Laatste Avondmaal bezocht worden. Om het uur is er een voorstelling. We melden ons aan bij de conciërge van de ‘kerk’. Het is een krakoude dame (we schatten haar zeker een eind in de tachtig) die opgetut is tot in het zevenste knoopsgat. Als een echte Amerikaanse drilofficier begint ze daar ons de les te spellen…. “You are entering a private property and it is not allowed to ……… We moeten stil zijn, mogen het gangpad niet verlaten, mogen niets aanraken, mogen niet fotograferen, mogen dit niet en mogen dat niet en mogen vooral niet in de grafgangen lopen die privégronden zijn. Man, man, man… wat een kreng lijkt ons dat ! Hoe meer ze opsomt, hoe meer goesting we krijgen om net het tegenovergestelde te doen, maar goed opgevoede kerels zoals we zijn, gedragen we ons netjes.
Stipt op tijd melden we ons aan voor de voorstelling van elf uur. We lopen naar een zaaltje in het Mausoleum dat op een klein theaterzaaltje lijkt. Voor ons hangt een reuzengroot gordijn dat stipt op het uur openschuift en waar een prachtig kunstwerk tevoorschijn komt. Het moet gezegd, zo’n unieke afbeelding van het Bijbeltafereel zagen we nog nooit eerder. Het geheel is ook enorm mooi belicht. Gedurende een kwartier wordt er uitleg gegeven bij het werk en na afloop worden de lichten gedoofd en verdwijnt het geheel opnieuw achter het gordijn. Ja, het is eens iets anders maar wel de moeite op te zien. Erna kunnen we het toch niet laten om even de privégangen met privégraven van beroemdheden in te lopen. Maar overal hangen camera’s en we worden al gauw gezien. Mevrouw Hitler komt er aan en vraagt ons vriendelijk het gebouw te verlaten. Bij het buitengaan verontschuldigt ze zich nog voor haar strenge optreden in het begin. “… but you are nice guys, I can see that now…” zegt ze. Tja… we laten het maar bij de gedachte dat ze haar taak heel ernstig opneemt.
Terug buiten gaan we vlak naast het Mausoleum een kijkje nemen waar Michael Jackson begraven ligt. Bij het graf zelf kun je niet komen maar je geraakt wel tot aan de kapeldeur waarachter zich de tombe bevindt. Daar liggen tal van bloemstukken en tekeningen van over de hele wereld. We lezen er een aantal kaartjes. Het gaat soms ver wat fans soms over hun idool schrijven.
.
Daarna stappen we in de wagen en maken we een hele rondrit rond het kerkhof. We rijden door immense velden met graven in het gras, overal staan kunstwerken en beelden verspreid. Hier en daar stoppen we en stappen we uit. Her en der zijn mensen bezig met graven te poetsen of bloemen verversen. Een paar jonge koppels rouwen bij het graf van hun overleden baby. Als laatst willen we nog even binnengaan in de eigen bloemenzaak van het domein maar die blijkt gesloten.
Rond de middag rijden we opnieuw Forest Lawn uit. Het was een niet alledaags bezoek maar zeker de moeite om er eens te stoppen.
Om één uur moeten in Burbank zijn bij Warner Bros Studio’s. We eten vlug een paar broodjes bij de auto en trekken er naar toe. We komen mooi op tijd aan.
We krijgen voor de Tour start een inleidingsfilmpje te zien over het ontstaan van Warner Bros.
Wanneer de film eindigt, komen drie gidsen de zaal binnen en wordt de groep in drieën verdeeld.
.
Rond de middag rijden we opnieuw Forest Lawn uit. Het was een niet alledaags bezoek maar zeker de moeite om er eens te stoppen.
Om één uur moeten in Burbank zijn bij Warner Bros Studio’s. We eten vlug een paar broodjes bij de auto en trekken er naar toe. We komen mooi op tijd aan.
We krijgen voor de Tour start een inleidingsfilmpje te zien over het ontstaan van Warner Bros.
Wanneer de film eindigt, komen drie gidsen de zaal binnen en wordt de groep in drieën verdeeld.
.
.
Elke groep wordt begeleid naar een treintje waarop we plaats nemen. Dit zal ons door het hele domein (dat toch wel aardig groot is) rijden. Vanuit een luidspreker spreekt de gids ons toe en geeft hij uitleg bij wat we te zien krijgen. Hier en daar stoppen we en gaan we een loods binnen waar decors staan opgesteld. Het zijn er allemaal van Amerikaanse televisieshows en praatprogramma’s die wij als Europeanen (wij toch) niet echt kennen. Alle andere groepsleden die echte Amerikanen zijn, worden af en toe wild enthousiast bij het zien ervan. We passeren de loods waar de ziekenhuisserie ER wordt opgenomen maar kunnen er niet binnen. Een paar blokken verder kunnen we dat wel ; hier wordt de komedieserie Friends opgenomen. Ik herken het café van op tv met de beroemde sofa van Jennifer Anniston. Ook buiten staan heuse decors (vooral gebouwen) opgesteld. Als laatste brengen we een bezoek aan het Warner Bros Museum. Hier zien we allerlei attributen uit de meer vervlogen (oudere) films. Ook zien we er enkele echte Oscaromslagen (waarin het blaadje met de winnaar zit) en echte Oscarbeeldjes. Allemaal heel leuk om zien. Wanneer na een half uurtje de naam van onze gids door de luidsprekers galmt, worden we verzocht naar de uitgang te gaan. De rondleiding zit er op.
Bij het verlaten van het domein kijken we nog even rond in de souvenirswinkel maar deze keer kopen we niets.
Bij het verlaten van het domein kijken we nog even rond in de souvenirswinkel maar deze keer kopen we niets.
.
.
Terug in de auto rijden we onmiddellijk de Interstate op richting Beach. Ons laatste hotel ligt in Marina del Rey, en dat is vlak aan de Pacific Ocean. Na een korte rit vinden we het gauw en krijgen we er een supermooie kamer toegewezen.
We hebben alles deze keer uit de wagen gehaald want vanavond moeten de valiezen opnieuw wat geordend worden voor de terugreis. Een karweitje waar we meteen aan beginnen. Dan zijn we daar al van af !
We hebben alles deze keer uit de wagen gehaald want vanavond moeten de valiezen opnieuw wat geordend worden voor de terugreis. Een karweitje waar we meteen aan beginnen. Dan zijn we daar al van af !
.
.
’s Avonds wandelen we met z’n allen richting Beach waar we in een gezellig Italiaans restaurant buiten een lekkere maaltijd verorberen. Terug op de kamer kijken we nog wat tv en vatten we tegen twaalven onze laatste slaapnacht aan in The States.
Het is alweer een drukke maar boeiende dag geweest !
Het is alweer een drukke maar boeiende dag geweest !
